Lieve Henneke, fijn dat je bij mij bent komen wonen. Voel je je al een beetje thuis?
Thuis, thuis, wat is thuis. Ingewikkeld woord hoor.
Oké, laat ik dan anders vragen. Vind je het fijn hier?
Fijn? Fijn? Ja, soms wel, soms niet. Dat is niet algemeen te zeggen hè? Nu is het fijn dat we in gesprek zijn. Bedoel je dat?
Ik bedoelde eigenlijk algemener, maar ben ook blij dat je ons contact nu fijn vindt.
Weet je, is allemaal niet zo belangrijk.
Nee?
Nee, ik heb eten, drinken, goed gezelschap.
Geen problemen met Zus?
Met Zus? Ach nee, lekker der gang laten gaan. Opgewonden standje. Dat brengt ook weer leven hier.
Hoe kom je aan die kale plekken in je nek?
Kale plekken? Oh, die. Stress, beetje ruzie, en ja die luizen waren ook niet fijn. Maar gaat nu beter toch? Nog steeds kaal? Henneke draait haar nek in een poging de kale plekken te zien.
Ja, nog steeds kaal, en misschien wel meer dan eerst.
Ik krijg er wel de aandacht mee, zeg je vrolijk kakelend.
Ja, dat is waar, reageer ik lachend. Ik maak me wel zorgen.
Je durft me niet op te pakken hè?
Oh nee, sorry, zo ver ben ik nog niet.
Geeft niet hoor, maar binnenkort toch gewoon een keer doen. Ik vind je lief.
Oh, dat is fijn om te horen. Ik zal het echt een keer proberen.
Ik hou wel van knuffelen, Andrea.
Oké, goed om te weten.
Ja, ik ben niet alleen hè?
Hoe bedoel je dat Henneke?
Wat je met mij doet, doe je met mijn hele familie.
Oh, dat is bijzonder.
Ja, je hebt vast al begrepen dat mijn familie het zwaar heeft.
Ja, dat is me bekend. En Vera heeft ook al verteld hoe jullie allemaal met elkaar verbonden zijn. Zo mooi hoe jullie dat voelen. Wij mensen zijn dat grotendeels kwijtgeraakt.
Stom hoor, hoe jullie zulke mooie kwaliteiten verkwanselen. Maar goed, daar ben ik dan ook voor.
Waarvoor Henneke?
Om te laten zien wat jullie mensen kunnen maar niet doen. Of verkeerd inzetten.
Zoals dat ik jullie achter een hek opsluit?
Ja, zoiets. Nou is dit prima hoor. Het geeft ook veiligheid. Meestal is de situatie veel erger, bij de meeste van mijn familie. Maar het ergste van alles, er wordt al lang niet meer naar ons geluisterd. Wij praten met iedereen, voor zover we dat nog kunnen, maar met de mensen? Geen gesprek mee te voeren! Jij liet ook lang op je wachten hoor, Andrea. Jeetje, hoeveel kaler moet ik nog worden, voor je met me wil praten, heb ik vaak gedacht. Na je gesprek met Vera, wist ik dat ik vol moest blijven houden. Wij 4en zijn sterk verbonden, maar hebben allemaal net een andere boodschap.
Wat is jouw boodschap Henneke, kan je dat zeggen?
Oh… leren luisteren Andrea, leren luisteren… Ik heb het al genoemd. Jullie zijn niet meer verbonden. Alsof jullie allemaal God zijn! Goddelijk, dat ben je ja, en alles en alles met elkaar maakt die Ene, maar dan ook alles en alles bij elkaar en in verbinding.
Wat zeg je dat mooi Henneke. Ik begrijp je wel. En bedoel je dan de mensen en de dieren, en ook de planten en de bomen?
ALLES ALLES ALLES
De aarde en de sterren?
ALLES
Dood en leven?
ALLES
De stenen en…
AL-LES…. ALL-IS
Wauw, wat een mooie boodschap Henneke.
Het blijft even stil
Andrea, jij knuffelt toch ook de bomen? De aarde? Je knuffelbeest?
Ja, dat doe ik graag.
Pruilend, wat doe ik dan, dat je mij niet knuffelt?
Ik weet het niet lieve Henneke. Je bent zo anders met je poten en je snavel.
Yeh right, en een boom lijkt precies op jou hè?!
Je hebt gelijk Henneke, zeg ik lachend. Oké, ik ben een beetje bang van jullie. Omdat ik jullie niet zo goed kan aanvoelen.
Misschien kun je wat vaker bij ons komen zitten. Dat doe je al wel, met je gele handschoen met zaden. Maar ook zonder die handschoen, even bij ons komen zitten. Dan kunnen wij ook aan jou wennen. Alles komt van 2 kanten hè. Jij een beetje bang van mij, dan ik een beetje bang van jou.
We komen er wel hè Henneke, met elkaar?
Ja Andrea, zeker wel. Maar beloof me dat je probeert naar ons te luisteren. ECHT te luisteren. Dit is pas het begin. We hebben nog veel meer te vertellen. Wij alle vier.
Oké Henneke, ik beloof je dat ik echt vaker ga zitten voor een gesprek met jullie.
Ja, dat beloven ken ik… maar doen hè, Andrea!
Ja lieve Henneke, ik ga het doen!
Fijn lieve Andrea, ja, ik vind je best een lieverd. Dank voor dit gesprekje. En geloof nou maar dat het echt was.
Goed Henneke, dank je wel. Ik ben blij dat je hier bij me bent komen wonen.
Dan zie ik Henneke in de grond klauwen alsof er nooit een gesprek heeft plaatsgevonden.