Mijn eerste indruk-makende film in de bioscoop was Bambi. Samen met mijn moeder. Intens verdrietig herinner ik me nog.
Mijn tweede grote belevenis in de bioscoop was Hair. Samen met mijn vader en grotere zus Ciel. Ik zat nog op de lagere school denk ik. Waarschijnlijk wisten mijn ouders praktisch gezien even niet wat ze die middag met me moesten, en mocht ik daarom mee naar Hair. Zo spannend! Naar de bioscoop was bij ons al een uitzonderlijke gebeurtenis. En met mijn vader al helemaal!
Ik weet nog goed dat de muziek heel hard stond, en ik zat in spanning te wachten op het moment dat mijn vader midden in de volle zaal op zou staan, en aan de technicus zou vragen of het geluid niet wat zachter kon… Dat deed ie gelukkig niet 😅
Toen kwam er ook nog bloot in voor!!! 🙈 Ook hier bleef mijn vader gewoon zitten… 😊
20 jaar later maak ik als theatermaker met een studentenvereniging een eigen versie van Hair. Wat een feest om die wereld op toneel weer tot leven te brengen! In het dagelijks leven is er weinig meer van over, van de vrije en kritische geesten en de liefde als voermiddel. Als ik na één van de voorstellingen een interview beluister, gehouden met 1 van de spelers, zakt de moed me in de schoenen…
Ik was toen ook niet bewust wat ik nu allemaal weet, heb vooral veel vanuit mijn intuïtie gewerkt, en geprobeerd zo veel mogelijk aan de spelers duidelijk te maken waar de hippies op reageerden destijds. Maar deze speler zegt enthousiast tegen de interviewer: Zo’n leuk verhaal, en zo geschikt voor studenten, omdat het eigenlijk nergens over gaat!
Die tijd is 20 jaar geleden. Zoveel gebeurd sindsdien. Hallelujah, I am ready for Aquarius ❤️❤️❤️
Andrea wandelt 