Loslaten en dansen!

Zoveel gebeurd in 2018… zoveel losgewoeld, aan het licht gebracht en losgelaten.

Voor het nieuwe jaar heel veel onzeker, behalve dat ik na 30 jaar mijn huis in Amsterdam zal achterlaten. Een totaal nieuwe en onbekende plek in Nederland zal mijn nieuwe thuis worden.

Ik denk terug aan de nacht 20 jaar geleden, dat mijn zus bezig was te sterven. Het meest onvoorstelbare  gebeurde toen, en haalde alle grond onder mijn voeten weg, al mijn zekerheden, mijn overtuigingen en dingen waar ik in geloofde. Alles waar ik me aan vasthield.

Ik zag mezelf die nacht over zo’n touwbrug op de kermis lopen, waarbij je bij elke stap niet weet hoeveel weerstand je krijgt en hoe hoog of diep je stap zal worden… Ik herinner me het weeïge gevoel in mijn buik, en de gedachte, dit wordt dus mijn nieuwe basis, dat er geen houvast is, geen zekerheid, niks voorspelbaars, geen logica. Tijd om te gaan leren balanceren met mijn handen los…

Ik de jaren daarna gaat het balanceren met vallen en opstaan. Het is zo verleidelijk om elke keer weer ergens vast te grijpen, een nieuwe houvast te creëren.

Op dit moment ben ik weer even helemaal terug op die wiebelbrug, en bezig mijn handen los te maken van de touwen aan de zijkant. Om straks met mijn armen in de lucht mijn huis uit te lopen, vol vertrouwen naar wat komen gaat.

Ik wens jullie een opgeruimd en licht jaar toe, en dansen, veel dansen, dansen met je armen in de lucht 💚

Advertentie